سردرد میگرنی

سردرد میگرنی میگرن دومین علت شایع سردرد است و در ۱۵% خانمها و ۶% آقایان دیده می­شود. معمولاً یک سردرد اتفاقی و حمله ­ای است و با علائمی هم­چون حساسیت به نور، صدا یا حرکت، تهوع و استفراغ همراه است. بعبارت دیگر، میگرن یک سندرم سردرد خوش خیم و راجعه همراه با سایرعلائم اختلال عملکرد نورولوژیک می­باشد. به بیمارانی که هر روز دچار حملات میگرن میشوند، موارد مزمن میگرن اطلاق میگردد. بسیاری از بیمارانیکه سردرد ناتوان کننده دارند احتمالا مبتلا به سردرد میگرنی هستند. میگرن یک سردرد ارثی است و با تعدیل شیوه زندگی و دارو میتوان آنرا کنترل نمود، ولی قابل ریشه کنی نمیباشد. میگرن به جز موارد خاص (مانند برخی زنان میگرنی که قرصهای جلوگیری از بارداری یا قرصهای استروژنی مصرف میکنند) بعنوان یک بیماری خطرناک و تهدید کننده حیات درنظر گرفته نمیشود. درمانهای غیر دارویی میگرن را میتوان تا حدودی با روشهای غیردارویی درمان کرد. آگاهی و اجتناب از عوامل محرک سردرد معمولاً برای بیماران مفید است. یک روش زندگی منظم شامل رژیم سالم، ورزش مرتب، خواب منظم، اجتناب از استرس زیاد، میتواند مفید میباشد. کاهش پاسخ به استرس با روشهای مختلف برای بیماران سودمند میباشد. این روشها ممکن است شامل عبادت، یوگا، تمرکز، هیپنوتیزم و بیوفیدبک باشد. این روشها در اکثر موارد بعنوان مکملی برای دارو درمانی هستند. درمانهای دارویی وقتی که روشهای غیر دارویی قادر به پیشگیری از بروز حملات نباشند، میتوان از درمانهای دارویی استفاده نمود. سه گروه اصلی از داروها در درمان میگرن عبارت از: داروهای ضد التهابی ، اگونیستهای گیرنده سروتونین و آنتاگونیستهای گیرنده دوپامین هستند. اقدامات اینترونشنال درد وقتی که روشهای دارویی قادر به پیشگیری از بروز حملات نباشند، میتوان از اقدامات اینترونشنال درداستفاده نمود.که بدلیل حساسیت و نیاز به دقت بالای این اقدامات در ناحیه سر و صورت یا گردن باید توسط پزشک متخصص درد انجام شود. که شامل:بلوک گانگلیون اسفنوپالاتین، بلوک گانگلیون ستاره ای، یا تزریق توکسین بوتولینوم میباشد.