در این عمل سرپایی غیر جراحی، پزشک یک دارویی به نام HYALGAN@ (هیالگان) را در مفصل زانو تزریق می‌نماید. این ماده به حرکت نرمتر زانو کمک کرده و درد آرتروز استخوانی را کاهش داده یا برطرف می‌نماید.

آماده شدن برای تزریق

ابتدا پزشک زانو را تمیز کرده و با استفاده از بی ‌حسی موضعی، بافت‌ها را بی ‌حس می‌کند. سپس با استفاده از دستگاه پرتوی ایکس به نام فلوروسکوپ ویا با کمک سونو گرافی داخل زانو را تحت نظر قرار می‌دهد. به این ترتیب مطمئن می‌شود HYALGAN@ (هیالگان) به فضای مفصل تزریق شده است. روش دیگر تزریق آسپیراسیون مایع مفصلی است که پزشک با ورود سوزن به مفصل زانو و کشیدن مایع مفصلی مطمئن میشود که هیالگان به داخل فضای مفصلی تزریق شده است.

تزریق ماده حاجب

پزشک به دقت سوزنی را وارد مفصل زانو می‌کند. با استفاده از دستگاه پرتو ایکس و ماده حاجب، موقعیت سوزن تأیید می‌شود. رنگ ماده حاجب در تصویر پرتویی ایکس به وضوح دیده می‌شود. در صورتی که رنگ در بافت‌های نرم جلوی زانو گیر کند، پزشک موقعیت سوزن را اصلاح می‌نماید. هنگامی که ماده حاجب با موفقیت به فضای داخل مفصل زانو رسید، پزشک آماده تزریق اصلی میشود.

تزریق دارو

در حالی که سوزن داخل مفصل قرار دارد، پزشک سرنگ ماده حاجب را خارج کرده و آن را با سرنگ HYALGAN@ (هیالگان)جایگزین می‌نماید و آن را در داخل مفصل تزریق می‌نماید. این ماده به روان شدن حرکت مفصل کمک می‌کند.

پایان درمان

هنگامی که تزریق کامل شد، پزشک سوزن را خارج کرده و پانسمان کوچکی بر روی زانو قرار می‌دهد. معمولاً این دارو به صورت مجموعه سه تا پنج تزریق با فواصل یک هفته ‌ای استفاده می‌شود. معمولاً پس از تزریق سوم، درد برطرف می‌شود. تأثیر آن تا شش ماه باقی خواهد ماند. فیزیوتراپی می‌تواند تأثیر این درمان را افزایش دهد.

روشهای جدیدتری از جمله پی آر پی اثربخشی بیشتری نسبت به هیالگان دارند اما مقداری گرانتر و هزینه بر تر از هیالگان است.

دراوهای دیگر و گرانتر نسبت به هیالگان هم وجود دارند که به صورت تک دوز تزریق میشوند.