سندرم درد مفصل بین دنده ای – مهره ای

این سندرم شامل درد در پشت در محل اتصال دنده ها به مهره های پشتی میباشد. درد، با حرکت ستون فقرات، مخصوصا با حرکات چرخشی ستون فقرات ، خم شدن به طرفین و نفس کشیدن عمیق، عطسه و سرفه تشدید میشود. درد معمولا یکطرفه بوده و ممکن است به تیغه شانه و قفسه سینه انتشار یابد. بیمار احساس کاهش توانایی در حرکت ستون فقرات پشتی داشته و با فشار بر روی ناحیه مفصل احساس درد شدیدی دارد. علت ایجاد آن میتواند حرکات ناگهانی چرخشی یا خم شدن به عقب ستون فقرات و یا چرخش مکرر ستون فقرات پشتی رخ دهد.

در صورتی که این بیماری با داروهای خوراکی و ورزشهای مخصوص بهبود نیافت بیمار کاندید تزریق مفصل بین دنده ای – مهره ای میباشد.

این عمل سرپایی، در واقع تزریق داروی مسکن و آرام کننده درد در یک یا چند مفصل دنده ای – مهره ای می باشد. این مفاصل اتصال بین دنده ها و مهره ها را تشکیل میدهند.

آماده شدن برای تزریق

بیمار بر روی تخت دستگاه تصویربرداری که فلوروسکوپ نام دارد، به شکم دراز می‌کشد. ممکن است برای آرام بودن بیمار در حین عمل، از داروی آرام بخش استفاده شود. ابتدا پوست ناحیه کمر تمیز و ضد عفونی می‌شود. با استفاده از بی ‌حسی موضعی، محل تزریق بی‌ حس می‌شود.

تزریق تشخیصی

ممکن است پزشک از تزریق تشخیصی برای شناسایی مفصلی که منشأ درد بیمار شده است، استفاده نماید. برای انجام این کار، پزشک با دقت سوزنی را در مفصل هدف هدایت می‌نماید. ماده مخصوصی که برای ایجاد کنتراست استفاده می‌شود (ماده حاجب) ، در مفصل تزریق شده و با استفاده از دستگاه تصویربرداری درست بودن موقعیت سوزن تأیید می‌شود. سپس پزشک مقدار کمی بی ‌حسی به مفصل تزریق می‌نماید. در صورتی که تزریق باعث آرام شدن درد بیمار شود، پزشک متوجه می‌شود این مفصل منشأ درد بیمار بوده است.

تزریق داروی مسکن درد

اکنون که مفصل دردناک شناسایی شده است، پزشک ترکیبی از بی‌ حسی و استروئید را در آن مفصل تزریق می‌نماید. دارو موجب کاهش التهاب و برطرف شدن طولانی مدت درد می‌گردد. در برخی موارد ممکن است بیش از یک بار تزریق نیاز باشد.

پایان درمان

هنگامی که عمل تزریق تمام شد، سوزن از بدن خارج می‌شود. محل تزریق با پانسمان کوچکی پوشانده می‌شود. معمولاً دو تا پنج روز پس از تزریق، کاهش قابل توجه درد تجربه می‌شود.